(Columba livia forma urbana)

Gołąb miejski jest średnio licznym ptakiem lęgowym większych miast. Pochodzi od gołębia skalnego gniazdującego w Europie Południowej i Zachodniej na skalistych wybrzeżach, w środowiskach górskich i pustynnych.
Jest rozpowszechniony we wszystkich regionach kraju, będąc w większych miastach jednym z najliczniejszych gatunków ptaków; zwłaszcza w śródmieściach dużych aglomeracji, gdzie czasem bywa liczniejszy nawet od wróbla. Populacje miejskie mogą osiągać nawet kilkadziesiąt tysięcy osobników.
W Kielcach stwierdzany w centrum miasta, pośród starej zabudowy.
Gołąb miejski od grzywacza i siniaka różni się przede wszystkim dwoma czarnymi paskami pokrywowymi, białą plamą na dolnym grzbiecie oraz pomarańczową tęczówką. Część (ok. 10%) populacji ma ubarwienie identyczne jak jej dzicy przodkowie (niebieskoszarawe), większość jest w różnym stopniu melanistyczna, a część wykazuje rozmaite aberracje będące m.in. skutkiem krzyżowania się z gołębiami domowymi. Długość ciała: 31-36 cm.
Jest ściśle związany z człowiekiem i zabudową miejską. Żywi się prawie wyłącznie resztkami i odpadkami spożywczymi, rzadziej nasionami i ziarnem.
Gniazdo zakłada na strychach, gzymsach i balkonach budynków, zbudowane jest ono niedbale z kilku suchych gałązek.
Jest gatunkiem osiadłym, podejmuje tylko loty żerowiskowe, do kilkunastu kilometrów od lęgowisk.