(Turdus pilaris)

Kwiczoł jest ptakiem lęgowym całego kraju, na wschodzie i w centrum Polski jest liczny lub średnio liczny. W ostatnim okresie wykazuje wzrost liczebności i ekspansję ekologiczną do miast. Niektóre populacje miejskie osiągnęły już znaczne rozmiary.

Ptak wielkości kosa, o nieco dłuższych skrzydłach. Obie płci ubarwione podobnie, samce jedynie nieco intensywniej. Charakterystyczne, trójbarwne upierzenie: szara głowa i kark, brązowy grzbiet i wierzch skrzydeł oraz czarnobrunatny ogon. W locie widoczny biały spód skrzydeł, wyraźnie odcinający się od szarego kupra i ciemnego ogona. Pierś żółtawa lub pomarańczowa, brzuch biały. Na piersi i bokach gęste czarne kreskowanie, plamy mają kształt grotów. Dziób u samców w szacie godowej żółty, a w szacie spoczynkowej ciemnieje na czubku i z wierzchu, upodabniając do dziobów samic i młodych. Wokół oczu i dzioba zaczernienie, różnej wielkości i intensywności. Młode mają z wierzchu bardziej jednolite, brązowawe upierzenie z jasnym kreskowaniem.

Optymalnym środowiskiem lęgowym kwiczoła pierwotnie były zapewne doliny rzeczne z rozczłonkowanymi obrzeżami lasów łęgowych. Obecnie gniazduje on także w różnego rodzaju parkach, sadach, w ciągach drzew wśród łąk i pastwisk, a także na obrzeżach osad ludzkich i w parkach miejskich.
Jest ptakiem wędrownym. Zimuje corocznie i niemal w całym kraju, ale w bardzo zmiennej liczbie, zależnej od charakteru zimy, jak i w obfitości pokarmu. Szacuje się, że każdej zimy w Kielcach przebywa od 1500 do 2500 ptaków tego gatunku.