(Falco tinnunculus)

Pustułka jest nielicznym ptakiem lęgowym całego kraju. Jest to najpospolitszy polski sokół. Obecnie zasiedla cały niż Polski, zwłaszcza tereny rolnicze i zurbanizowane, lecz także występuje w górach, w tym nawet w Tatrach.
Jest rozmieszczona nierównomiernie, będąc liczniejszą w środkowym pasie nizin, zwłaszcza w rolniczych dolinach wielkich rzek.
Populacja synantropijna (miejska) rozprzestrzenia się w kierunku wschodnim i lokalnie wzrasta liczebnie.
W Kielcach stwierdzona dotychczas na sześciu stanowiskach.
Pustułka jest rozpoznawana po smukłej sylwetce, długim ogonie i wąskich zaostrzonych skrzydłach. Długość ciała: 32-39 cm.
Samiec ma niebieskoszarą głowę i ogon, grzbiet rdzawobrązowy z czarnymi kropelkowatymi plamkami oraz płowy ciemno plamkowany spód ciała. Samica ma cynamonowobrązową głowę i nakrapiany grzbiet, ogon rdzawobrązowy, prążkowany oraz palmkowany spód ciała.
Pustułka zasiedla brzegi lasów, zadrzewienia na terenach rolniczych, a także urwiska skalne i osiedla ludzkie, ze strefą śródmiejską włącznie, gdzie ostatnio coraz częściej można ją spotkać.
Gniazduje w starych gniazdach ptaków krukowatych, półotwartych dziuplach i wnękach, na murach wież, ruin. Zasiedla też sztuczne budki - miejsca gniazdowe. Żywi się głównie gryzoniami, ale łowi też jaszczurki, żaby i owady.
Jest ptakiem lęgowym i nielicznie zimującym. Przeloty III1-IV3, VIII1-XII.